1. | ve le | : ve mutlaka, gerçekten |
2. | in | : eğer |
3. | seelte-hum | : onlara sordun |
4. | men | : kim |
5. | halaka | : yarattı |
6. | es semâvâti | : semalar, gökler |
7. | ve el arda | : ve arz, yeryüzü, yer |
8. | le | : elbette, şühpesiz |
9. | yekûlunne | : derler |
10. | allâhu | : Allah |
11. | kul | : de, söyle |
12. | e | : mi |
13. | fe | : böylece, artık |
14. | raeytum | : siz gördünüz |
15. | mâ | : şeyler |
16. | ted'ûne | : siz tapıyorsunuz |
17. | min | : den |
18. | dûni | : dışında, başka |
19. | allâhi | : Allah |
20. | in | : şâyet, eğer |
21. | erâde-niye | : benim için diledi |
22. | allâhu | : Allah |
23. | bi durrin | : darlığı, zararı |
24. | hel | : mı |
25. | hunne | : onlar |
26. | kâşifâtu | : gideren |
27. | durri-hi | : onun zararı |
28. | ev | : ya da, veya |
29. | erâde-nî | : benim için diledi |
30. | bi | : ile, ... i |
31. | rahmetin | : rahmet |
32. | hel | : mı |
33. | hunne | : onlar |
34. | mumsikâtu | : tutanlar |
35. | rahmeti-hî | : onun rahmeti |
36. | kul | : de, söyle |
37. | hasbiyallâhu (hasbiye allâhu) | : Allah bana yeter |
38. | aleyhi | : ona |
39. | yetevekkelu | : tevekkül eder |
40. | el mutevekkilûne | : tevekkül edenler |